ทิ้งท้ายในตอนที่แล้วว่าเราเจอแชมป์เก่า...
นึกภาพวินาทีที่เรารู้ว่าเราเจอแชมป์เก่าครับ
ตอนนั้นอยู่ ม.2
ซ้อมทีมมาร่วมเดือน
เพิ่งแข่งชนะพี่ ม.ปลาย
แล้วดันจับฉลากมาเจอแชมป์เก่า...
อารมณ์ตอนนั้นมันพลุ่งพล่านมากครับ แบบงงว่า ที่เราทำมาทุกวันมันจะสูญสลายเหรอ เราก็ได้แต่ปลอบใจว่า แชมป์เก่าแล้วไงว่า มีมือมีตีนเหมือนกัน เราเนี่ยแหละจะล้มแชมป์เก่า แล้วจะสถาปนาตัวเองเป็นแชมป์ใหม่...เฮ้...!!!
คือแชมป์เก่าเค้าอยู่สีม่วง มีตัวชูโรงเป็นพี่วัต ตัวทำแต้มหลัง หัวหมู่ทะลวงฟัน
พี่วุธ เป็นตัวทำแต้มรอง คอยยิงสามแต้มจากวงนอก
พี่ชัด เป็นเซ็นเตอร์ร่างยัก สุดยอดในการเล่นใต้แป้น
พี่นุ ตัวจี้ดประจำทีม มีทีเด็ดที่ความเร็ว
พี่กาน ตัวโจ้กเกอร์ ทำได้หมดทั้งแหวก ทั้งยิงวงนอก แต่อย่าให้รีบาว
พี่แว่น นักเทควันโด้ เป็น sixman ที่แม่นวงนอกมากๆ
นี่แหละ ทีมสีม่วง ที่ได้แชมป์กันตั้งแต่ตัวเองอยู่ ม.2 และปีนี้อยู่ ม.3 ก็หมายมั่นปั้นมือว่าจะสามารถรักษาแชมป์ไว้ได้ โดยมาก้างขวางคอตัวใหญ่อย่างสีฟ้า ที่จะต้องเจอในรอบแรก...หึหึ
นึกถึงหน้าผมซิครับ ว่าจะเป็นยังไงเมื่อรู้ข้อมูลอย่างนี้
ผมจำได้ว่า ทีมสีม่วงเค้าจะเล่นแบบ Man to Man คือประกบตัวต่อตัว ซึ่งแตกต่างจากทีมผมที่จะเน้นตั้งโซนกันมากกว่า ดังนั้นเป็นการวัดไปเลยว่า M2M หรือ Zone ใครจะเจ๋งกว่ากัน
ระหว่างเตรียมตัว พี่พตพอรู้ว่าเราจะเจอสีม่วง ก็เคี่ยวเข็ญเรา ซ้อมอย่างหนักเพื่อรับมือการเล่นแบบ M2M ของสีม่วง ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ถึงความร้ายกาจหรอกครับ เพราะเราไม่เคยเล่นกับคนเก่งๆ อย่างนี้เลย พี่พตให้ซ้อมอะไรก็ซ้อมอย่างนั้น
ทั้งการสกรีนเอ้า, สกรีนให้คนที่ประกบมาชนกันเอง สกรีนนู่น สกรีนนี่ สารพัดจะสกรีนครับ
แถมมีการเล่น Fast Break หรือโต้กลับเร็ว ซ้อมอยู่นั่นแหละครับ ซ้อม ซ้อม ซ้อม
เรียกว่าซ้อมกันหนักมาก เพื่อเตรียมรับมือกับทีมสีม่วง เราก็มุ่งมั่นกันมากว่า เราต้องคว่ำแชมป์เก่าให้ได้ มันไม่มีทางเลือกอื่น เราไม่สามารถยอมแพ้ได้ เราจึงต้องสู้ให้สุดความสามารถ
และเรามาดูกันว่า สุดท้ายเราจะสู้ได้แค่ไหน
ประโยคคลาสสิคที่คงได้ยินกันมาบ่อยแล้วว่า ถ้าทำเต็มที่แล้ว ถึงแพ้ก็ไม่เสียใจ
และพรุ่งนี้ ผมจะมาเล่าต่อถึงนัดชี้ชะตา ระหว่างสีฟ้ากับสีม่วง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น