วันอาทิตย์ที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2557

99 วัน 99 บทความ Day 31 ตอน นักบาสโรงเรียน #1

เมื่อก่อนต้องขอโม้ก่อนว่า ผมเคยเป็นนักบาสโรงเรียน ตัวสำรองลำดับท้ายๆ ที่แบบว่า ถ้าเกมไม่ขาดหรือหรือเป็นช่วงต้นเกม อย่าหวังว่าจะได้ลง เตี้ยก็เตี้ย ชูตก็ไม่แม่นเท่าไหร่ ดีอย่างเดียวที่กระโดดสูง พอจะแย่งรีบาวกับเพื่อนในทีมที่สูงๆ ได้บ้าง แต่การไปแย่งรีบาวกับเซ็นเตอร์โรงเรียนอื่นนี่ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย



แรกเริ่มเดิมที ผมก็ไม่ได้คิดจะเข้าวงการบาสเก็ตบอลหรอก มันมีที่มาจากว่า ตอน ม.2 ระหว่างหานักกีฬาในงานกีฬาสี พวกผมเป็นรุ่นน้อง ครั้นจะไปแย่งกีฬาที่อยากเล่นอย่างฟุตบอลก็ขี้เกียจไปแย่งกับพี่ ม.3 และเด็กห้องอื่น และทีแรกก็ไม่ได้เล่นอะไร ก็มีพี่พต เป็นพี่ ม.4 ที่เค้าเป็นคนคุมทีมบาส อยู่ดีๆ ก็เดินมาชวนพวกผมซะงั้น ไม่รู้ไปรู้จักกันตอนไหน และกีฬาบาสก็เป็นกีฬาที่ไม่ค่อยมีใครเล่น ผมก็โอเค เล่นก็เล่น และก็มีพี่พตเป็นโค้ชสอนให้ตั้งแต่เริ่ม

พูดก็พูดเถอะ อย่าว่าแต่เล่นบาสเลย ลูกบาสเนี่ยไม่เคยจับเลยแม้แต่นิดเดียว แต่พวกผมก็ไม่ซีเรียส เพราะเชื่อมั่นในโค้ชอย่างพี่พต โดยมีลูกทีมที่พอดีเหลือเกินอย่าง ผม เอ็ม นพ แอ้ อูม จริงๆ มีนรินทร์อีกคน แต่นรินทร์ไม่ค่อยสนใจกีฬาเท่าไหร่ จึงขอนับเป็น 5 คนพอดีทีมไปก่อนแล้วกัน

และจำตัวละครเอ็ม นพ และก็ผมไว้ให้ดี เพราะจะมีบทบาทในตอนต่อๆ ไป

และ 5 คนนี้วันแรกก็ลงทีมกันเลย จับลูกบาส เลี้ยงๆ และก็วางตำแหน่งกันเรียบร้อย โดยมี
เอ็ม เป็นเซ็นเตอร์ มีหน้าทีคอยรีบาว และทำแต้มใต้แป้น
นพ เป็นการ์ดจ่าย คอยถือบอล คุมเกม และเป็นตัวทำแต้มหลัก
ผม เป็นฟอร์เวิร์ด หรือกองหน้า เป็นคนประกบการ์ดจ่ายฝั่งตรงข้าม และวิ่งอย่างเร็วเพื่อรอลูกโต้กลับ

ส่วนแอ้กับอูม ผมไม่ค่อยมั่นใจในตำแหน่งของสองคนนี้มากนัก แต่จำได้คร่าวๆ ว่าอูมจะเล่นตำแหน่งคล้ายผม และแอ้ จะเล่นตำแหน่งเดียวกับนพ เป็นคนคอยซับพอร์ตเอ็ม ช่วยเอ็มรีบาว เพราะแอ้เป็นคนตัวใหญ่ คอยเบียด คอยกระแทกอะไรได้

จริงๆ พวกเราพื้นเพเป็นพวกเด็กติดเกม เกมประจำที่เล่นตอนนั้นเป็นเค้าเตอร์ เกมยิงกันสุดฮิตในสมัยนั้น เช้า กลางวัน เย็น เราก็จะเล่นเกมกันเสมอ แอบเล่นในห้องคอม แต่หลังจากที่พี่พตแนะนำให้เรารู้จักกับลูกบาส หลังจากนั้นทุกเย็น เราจะมีนัดกันที่สนามบาส เพื่อเล่นบาสกันทุกวัน

โดยเฉพาะผม เอ็ม และนพนี่จะสนิทกันมาก บางทีเราจะเล่นเกมผู้จัดการทีมฟุตบอลเครื่องเดียวกัน โดยนั่งเล่นเซฟเดียวกัน ลีกเดียวกัน เล่นกันสามทีม คนละทีม สนุกกันมากตอนนั้น เราทั้งสามคนก็จะมีเรื่องบลั๊ฟกันตลอด ตอนที่ทีมเราเจอกันเอง เป็นอะไรที่สนุกมากๆ

มาเรื่องบาส มันมีช็อตประทับใจอย่างหนึ่งของทีมนี้ก็คือ มีอยู่วันหนึ่ง หลังจากที่เราทั้ง 5 คนไปกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว เราเห็นพี่ๆ ม.ปลายเล่นบาสกันอยู่ที่สนามแบบแพ้ออก ตอนนั้นไม่รู้ว่าพวกเราเอาความกล้ามาจากไหน ไปขอพี่เค้าต่อทีมด้วย เราเล่นไปเรารู้เลยว่า พี่ๆ ม.ปลายแต่ละทีมนี่มีแต่นักบาสเซียนๆ กันทั้งนั้น เราเล่นไปมีแต่แพ้ แพ้ แล้วก็แพ้ เรียกว่าเล่นยังไงก็สู้ไม่ได้

แต่นัดท้ายๆ เราแบบไม่รู้จะทำยังไง ทุกคนแบบหน้าไม่ไหวแล้ว เล่นยังไงก็สู้ไม่ได้ เราเลยรวบรวมแรงกายแรงใจ นัดสุดท้ายแล้วเราต้องเอาชนะให้ได้ซักนัดนึง นัดนั้นจำได้ว่าเราสู้กันอย่างเต็มที่มากๆ เล่นกันแบบว่าใส่กันหมด สุดท้าย เราก็ชนะจนได้ (แม่งเขียนไม่ให้ลุ้นเลย)

และเราก็ไม่รีรอครับ เราก็เอาไปโม้กับพี่พตว่าเราชนะพี่ ม.ปลายได้แล้ว และเราก็โดนตบหัวกันคนละที พร้อมกับผลการจับฉลากบาสกีฬาสีออกมา... ผมไปเจอกับแชมป์เก่าครับ...

ตอนนั้นต้องอุทานออกมาดังๆว่า... แม่งงงงงงงงงงงงงง...
เดี๋ยวจะมาเล่าต่อวันพรุ่งนี้ครับ
และรอติดตามว่า สุดท้ายแล้ว พี่เสือเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนได้ยังไง
โปรดติดตามตอนต่อไป

(พรุ่งนี้ครับ)
(เย้...มีเรื่องเขียนแล้ว คงได้อีกหลายตอนเลย 555 )

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น