99 วัน 99 บทความ Day 17 ตอน ของขวัญที่ไม่อยากแกะ

วันนี้ผมได้กล่องของขวัญมากล่องนึง ผมไม่รู้หรอกครับว่าข้างในมันคืออะไร แต่ผมเห็นสภาพกล่องแล้วเนี่ย ผมจ้องอยู่นานมาก จ้องอยู่เป็นวันครับ ไม่กล้าแกะจริงๆ กลัว รู้สึกว่า เสียดายการห่อจริงๆ

ดูซิครับ แล้วพิจารณาเอง คุณจะแกะได้ลงคอเหรอครับ ผมคนนึงล่ะ ที่เห็นครั้งแรกแล้วแกะไม่ลงจริงๆ อยากให้มันเป็นกล่องของขวัญไปแบบนี้เรื่อยๆ ดีกว่า

วินาทีที่ตัดสินใจแกะ ผมก็คิดอยู่ว่าจะค่อยๆ แกะ แต่พอปลิกไป พลิกมา พบว่ารอยต่อของกระดาษห่อของขวัญนั้นไม่ได้ติดสก็อตเทป แต่เป็นการใช้กาวใส กาวปืนที่เค้าเอาไว้ใช้ทำดอกไม้ถ้านึกออก

ดูความตั้งใจของคนให้ครับ เค้าตั้งใจทำให้ขนาดไหน พอผมดูแล้วก็ยิ่งไม่อยากแกะไปกันใหญ่ แต่แบบ เอาเถอะ ยังไงก็ต้องพยายามแกะ และก็ทำให้เหลือในสภาพที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

พอแกะชั้นแรกออกปุ๊ป ไปถึงชั้นที่สอง ก็เป็นกระดาษสาบางๆ ห่อเอาไว้อีกชั้น มันทำไรไม่ได้จริงๆ ครับชั้นนี้ ต้องฉีกออกจริงๆ ทำใจอยู่แปปนึง แต่ก็ต้องจำใจฉีกครับ

พอฉักเข้าไปก็ไปเจอชั้นที่สาม อันนี้เป็นการห่อแบบการห่อของขวัญปกติ โอเค อันนี้ทำใจฉีกได้อย่างสบายใจหน่อย กว่าจะสบายใจก็ปาเข้ามาถึงชั้นที่สาม

พอชั้นที่สี่ เป็นกล่องและ ทีแรกที่คิดไว้ถ้าเป็นกล่องปกติ คงจะเปิดทางฝาแล้วหยิบของข้างในออกมาเลยและจะได้ไม่เสียสภาพกล่องของขวัญที่ห่อแล้ว แต่ปรากฎว่า

มันเป็นแบบฝาเปิดข้างบน ซึ่งหมายความว่า ยังไงซะก็ต้องดึงกล่องออกมาก่อนอยู่ดี แล้วสิ่งที่ทะนุทนอมทั้งหมดก็คงจะไม่สมดังใจหมาย ก็ไม่เป็นไร ผมก็พยายามดึงไม่ให้กล่องกระดาษชั้นนอกสุดมันขาด ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะแต่ละชั้นเค้าได้ติดสก็อตเทปเชื่อมไว้ #ร้องไห้แปป

สุดท้ายก็เป็นกระเป๋าสตางค์อย่างดี ยี่ห้อ Lacoste ที่ผมถูกในเลยล่ะ... ยังไงก็ขอบคุณพี่กิ๊ฟและน้องสลิ่มมากๆ นะครับสำหรับของขวัญชิ้นนี้ ขอบคุณมากจริงๆ

จบดื้อๆ อย่างนี้แหละครับ จริงๆ ที่มาช้าเนี่ยเพราะว่ากลับมาถึงบ้านแล้ว นั่งอัพรูปงานปีใหม่ เสร็จแล้วหงส์ก็มาพอดี(แพ้อีกนะ) ก็เลยกว่าจะได้เขียน ก็เนี่ยแหละครับ

เจอกันใหม่สำหรับวันพรุ่งนี้นะครับ