ณ วันธรรมดาวันหนึ่งในเดือนกันยายน
นายเสือได้เห็นข่าวค่าย iYWC9 จากการที่เมย์รุ่นแปดเอามาโพสในกลุ่มเกษตรสาน และพออ่านรายละเอียด นายเสือสนใจที่จะเข้าร่วมอย่างมาก คุณสมบัติผ่านทุกอย่าง คือ ยังเรียนไม่จบ และอายุไม่เกิน 25 จะมีค่ายไหนที่จะเอาคนแก่ขนาดนี้ไปเข้าค่ายได้บ้าง หายากเหลือเกิน
นายเสือตัดสินใจสมัคร และก็ติดสัมภาษณ์อย่างไม่ยากเย็นนัก เรื่องนี้นายเสือคิดไว้อยู่แล้วว่าสมควรจะติด เนื่องจากนายเสือมีความมั่นใจในตัวเองสูง อาจเป็นความทระนงตัวก็ได้
ณ วันธรรมดาวันหนึ่งในวันสัมภาษณ์ และเกือบจะไม่ได้สัมภาษณ์
นายเสือทำการบ้านสัมภาษณ์อย่างดี เตรียมตัวที่จะไปในวันอาทิตย์ แต่ปรากฎว่า นายเสือจำวันผิด จริงๆแล้วมันสัมภาษณ์วันเสาร์ต่างหากเล่า นายเสือไม่รู้เรื่องนี้จนกระทั่งมีพี่คนนึงโทรมาหา ขณะที่ทำธุระอยู่ข้างนอก นายเสือต้องกระเสือกกระสนกลับบ้านอย่างด่วนเพื่อเปิดหน้าจอคอมเพื่อรอสัมภาษณ์ นายเสือตื่นเต้น เพราะมันเป็นเวลาที่กระทันหันมาก นายเสือไม่ทันตั้งตัวเลย
วันสัมภาษณ์ผ่านไปด้วยดี โชคดีที่นายเสือเตรียมการบ้านและพอร์ตไว้หมดแล้ว จึงไม่ใช่ปัญหาเท่าไหร่ และวันประกาศผล นายเสือติดสำรองอันดับสามในสาขาเว็บคอนเท้น นายเสือคิดว่าโชคดีมากแล้วที่ยังอุตส่าติด นายเสือเป็นคนเลว เฝ้าภาวนาทุกวันให้ตัวจริงไปไม่ได้ซักสามคน
ฝันนายเสือแทบสลาย เมือตัวจริงโอนตังมาทั้งสิ้น 18 คน ซึ่งเรียกสำรองเพียงสองคน นายเสือเสียใจ แต่นายเสือไม่แค่เท่าไหร่ เพราะไม่สามารถทำอะไรได้ และเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น น้ำได้เกิดท่วมกรุงเทพโดยที่นายเสือไม่เคยคาดคิดมาก่อน
นายเสือยังเป็นคนเลวเหมือนเดิม ยังเฝ้าภาวนาให้น้ำท่วมบ้านตัวจริงซักคน นายเสือจะได้ไปค่ายกับเค้าบ้าง และมันก็เป็นผล นายเสือคนเลวได้ไปค่ายสมใจอยาก หลังจากที่ตัวจริงคอนเท้นสละสิทธิ 1 คนเนื่องจากบ้านน้ำท่วมและใช้สิทธิไปในปีหน้า สุดท้ายนายเสือคนเลว ที่เห็นความทุกของคนอื่น เป็นความสุขของตนเองได้ไปค่ายสมใจ นายเสืออยากจะขอโทษจริงๆ แต่นายเสือก็อยากไปค่ายจริงๆ เหมือนกัน นายเสือขำในลำคอเล็กๆ ไม่เต็มปากเต็มคำ
ณ วันธรรมดา 4 วันในค่าย
นายเสือจะไม่เล่ามากว่านายเสือเจออะไร เพราะมันเป็นเรื่องที่นานพอสมควรแล้ว เพื่อนที่นายเสือพบคนแรกในค่ายคือนางสาวสีชมพู(พริ้ง) สาวคอนเท้นแสนสวย ที่พูดมากเป็นชีวิตจิตใจ และก็เจอเพื่อนกลุ่ม F อีกหลายคน ที่หลังจากค่ายก็ไม่ค่อยจะได้เจอกันอีกเลย
นายเสือประทับใจค่ายนี้เหลือเกิน นายเสือไม่เคยไปค่ายแล้วรู้สึกผูกพันกับคนในค่ายขนาดนี้มาก่อน ทั้งๆ ที่ตลอด 4 วันนายเสือแทบไม่รู้จักใครคนอื่นเลยนอกจากเพื่อนอีก 7 คนในกลุ่ม พี่กลุ่มอีก 1 คน และเพื่อนร่วมห้องนอนอีก 2 คน นายเสือรู้จักคนแค่นั้นจริงๆ แต่นายเสือรู้สึกประทับใจกับทุกๆ คนในค่ายมากเหลือเกิน จนนายเสือทนไม่ไหว และนายเสือก็คิดอยู่เสมอว่า หลังค่ายแล้วเจอกัน ขอโทษด้วยที่ในค่ายไม่สามารถทำความรู้จักหลายๆ คนได้
ณ วันธรรมดาวันอีกวันหนึ่ง
เป็นวันที่มีการเลือกประธานค่าย นายเสือเห็นคนเจ๋งๆ มากมาย นายเสือไม่เคยฝันเลยว่าจะได้รับตำแหน่งอะไรในค่ายแห่งนี้ แค่ได้มาก็มีความสุขสุดยอดยากจะอธิบายแล้ว แต่นายเสือก็ได้รับความไว้วางใจให้เป็นตัวแทนกลุ่มเพื่อเปิดศึกแย่งชิงตำแหน่งประธานค่าย
นายเสือรู้สึกไม่ตื่นเต้นกับการขึ้นเวทีครั้งนี้ เพราะนายเสือเคยเป็นประธานนักเรียนมาก่อน(นายเสือขี้โม้อีกแล้ว) ทำให้นายเสือรู้สึกเฉยๆ กับการขึ้นไปพูดบนเวที แต่ถึงอย่างไร นายเสือก็ไม่ใช่คนพูดเก่งอยู่ดี นายเสือจึงรู้สึกว่าตัวเองคงไม่ได้รับเลือกหรอก นายเสือรู้ตัวว่าในค่ายนายเสือไม่ใช่คนเด่นคนดังอะไร นายเสือเห็นแววคนอื่นแล้ว และก็เป็นอย่างที่นายเสือเล็งไว้เลย ประธานค่ายก็เป็นคนคนนั้น คนเดียวกับคนที่นายเสืออยากให้เป็น
แต่ที่น่าตกใจ มันกลายเป็นว่า นายเสือได้รับการรับเลือกให้เป็นรองประธานค่ายหนึ่งในสองคน นายเสือเลวอีกแล้วที่ตอนโหวตนายเสือดันหันไปชำเลืองมองและเห็นว่า เพื่อนของนายเสือในกลุ่มทุกคนโหวตเลือกนายเสือ นายเสืออยากจะขอบคุณมาก นายเสือดีใจที่ได้รับตำแหน่งนี้ นายเสือเผ้าถามกับตัวเองว่า ทำไมนายเสือต้องเป็นรองประธานอีกแล้ว ถ้าไม่นับการเป็ฯประธานนักเรียน นายเสือจะได้ตำแหน่งรองประธานเสมอมาตั้งแต่อยู่มหาวิทยาลัย นายเสือขี้เกียจไล่เพราะไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
ณ ช่วงเวลาสุดท้ายของบทความนี้
นายเสืออยากจะขอบคุณพี่ๆ คณะกรรมการที่ไว้วางใจให้นายเสือได้ไปค่าย iYWC9 ครั้งนั้น เป็นประสบการณ์ที่นายเสือไม่มีวันลืมเลย และอยากจะขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ไว้วางใจนายเสือให้เป็นถึงรองประธาน
และนี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นของค่าย YWC10 ครั้งที่ผ่านมานี้ ถ้ายังอยากอ่านต่อก็จะเขียนให้อ่าน ถ้าไม่อยากอ่านก็ไม่เป็นไร เพราะนายเสือคงจะเขียนอยู่ดี
สำหรับบทต่อไป นายเสือจะเขียนเรื่อง JWC หรือค่ายเล็กที่ทำให้กับน้องๆ วัยมัธยมเข้าร่วม ก่อนที่จะนำไปสู่ค่ายใหญ่ YWC10
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น